Uzbekistan

Cały dzień zajęło nam dotarcie wozem 4×4 z naszym wspaniałym kierowcą Dżołdasem. Przejazd był jak przez pustynię, a przecież w latach 50 XX wieku, było tu morze o głębokości 33 – 65 metrów. Czujecie to? Jechaliśmy po dnie Morza Aralskiego! Wszędzie gdzie poruszaliśmy się jeszcze do niedawna było morze. Teraz zbiornik jest tak zasolony, że 180 g soli przypada na 1 litr wody. Doświadczyłam tego samego, co kiedyś nad Morzem Martwym w Jordanii – wyporność była imponująca. Temperatura wody – normalna: ani zimna, ani ciepła. Mimo, że wyboista droga zajęła nam 8 godzin, to jesteśmy mega happy, że ją zorganizowałam. To była wyprawa jakich już zrobiliśmy wiele w życiu, ale ostatnio za bardzo utknęliśmy w cywilizacji – w Europie i USA. Wreszcie poczuliśmy wolność i dzikość. Bliskość natury, nawet tej już znikającej, przywraca równowagę.

Kolacja była pyszna. Bardzo bogata. A tutejsze arbuzy i melony wymiatają. Ich słodycz jest ponadnormatywna!

Nasz hotel w Chiwie lata świetności być może miał za sobą, ale było tam bardzo czysto, obsługa mówiła po angielsku. Zresztą jest to jedyny hotel w Chiwie z basenem.

Przy tutejszych cenach czuję się jak młodziak podróżujący nisko budżetowo. Czuję się tak, jak 26 lat temu, jak startowałam do mega taniego Iranu. Nawet klimaty podobne, taka sama architektura i kolory. Mury w Chiwie przypominają te w irańskim Bam. Tamte zawaliły się w trakcie trzęsienia Ziemi kilka lat po moim pobycie w Iranie. Zostały odbudowane.

Po tak dużym doświadczeniu podróżniczym oraz znajomości potrzeb swoich i męża, w ten sposób zaplanowałam nam podróż tutaj, byśmy mieli chwilę wytchnienia od podróżowania.  Po dość wymagającej wyprawie nad Morze Aralskie mieliśmy fajny lazy time. W bajkowej Chiwie, w hotelu z basenem.